Wanhopig op zoek naar oplossingen

Toen ik meer dan tien jaar geleden als leerkracht lager onderwijs startte, had ik al een moeilijk traject achter de rug. Op 18-jarige leeftijd ontwikkelde ik een ernstige angst- en paniekstoornis die me in contact bracht met psychiaters, psychologen, dokters en osteopaten. Na een lange zoektocht bewandelde ik het pad van de alternatieve geneeskunde en maakte ik kennis met yoga, mindfulness, massagetechnieken, ademhalingstherapie, meditatie...

Als beginnende leerkracht besloot ik deze kostbare kennis door te geven aan de kinderen. Ik maakte wekelijks de tijd om met mijn klas te relaxeren. De kinderen voelden al snel de meerwaarde en ook hun ouders waren erg enthousiast. Mijn collega’s reageerden wat lacherig maar lieten me begaan.

Als alles te veel wordt

Na een postnatale depressie en een scheiding, werd mijn job me te zwaar. Als alleenstaande mama van een dochtertje van twee, besefte ik dat ik me niet meer kon ontspannen. Het “klashouden” werd me te veel terwijl ik meer voldoening haalde uit de relaxatielessen die nu ook door mijn collega’s erg gewaardeerd werden. Onze school werd zelfs uitgeroepen tot “Changemakerschool”.

Ondanks het feit dat ik erachter kwam dat deze relaxatielessen mijn échte missie waren, bleef ik ook lesgeven en de lat (te) hoog leggen. Ik wou te veel doen en botste tegen mijn eigen grenzen. Dus belandde ik zo’n drie jaar geleden in een burn-out.

Nieuwe perspectieven in de kiem gesmoord

Ik wou liever geen klasleerkracht meer zijn en enkel nog relaxatietechnieken geven, maar dat is binnen ons onderwijssysteem (nog) niet haalbaar. De enige mogelijkheid om als vast benoemde leerkracht geen klas te hebben, was door deeltijds te gaan werken.

Na een afwezigheid van een half schooljaar, startte ik zwanger van mijn tweede dochter aan een nieuw schooljaar. Ik stond halftijds voor de klas en gaf relaxatie aan alle kinderen van de lagere school. Maar botste ik tegen mijn eigen grenzen. Mijn lichaam maakte opnieuw de keuze. En de dokter schreef me rust voor tot het einde van mijn zwangerschap. Confronterend maar tegelijk noodzakelijk.

De vragen stapelden zich op

Toen ik na de geboorte van mijn jongste dochter na de zomervakantie weer begon te werken, voelde ik me na twee jaar afwezigheid niet goed op school, ook al deed ik mijn job nog graag. Ik kampte met heel wat vragen en surfte steeds vaker op de VDAB-site op zoek naar een andere job.

Als vast benoemde leerkracht voelde ik me in een gouden kooi. Misschien was het wel tijd voor iets totaal anders? Misschien was ik niet gemaakt voor het onderwijs? Zou er een job bestaan waar ik weer energie en goesting van kreeg? Die mijn talenten ten volle aansprak? Maar wat waren dan mijn talenten? Wat kon ik doen? Welke jobs bestaan er allemaal?

Meer inzicht dankzij loopbaanbegeleiding

Via via hoorde ik over het bestaan van loopbaancoaching. Dus maakte ik mijn eerste afspraak met Vibeke van Inzicht. Het deed enorm deugd om mijn verhaal bij haar kwijt te kunnen. Niet enkel het werk gerelateerde verhaal, maar ook het intermenselijke.

Vibeke begreep mijn situatie en hielp me weer grip te krijgen op de situatie. Dat dit traject dankzij loopbaancheques betaalbaar werd, was mooi meegenomen. Vibeke hielp me om een plan op te maken, wat me meteen een goed gevoel gaf: er zou wel degelijk iets veranderen. Kleine dingen op korte termijn en grote dingen op langere termijn. Ik kreeg opnieuw een perspectief.

Aan de slag met mijn missie en waarden

Vibeke gaf me heel veel huiswerk. Huiswerk dat me op weg hielp om mezelf te herontdekken. Soms was het zeer confronterend, maar stap voor stap leerde ik mezelf opnieuw kennen. Ik ontdekte mijn sterktes en valkuilen, dingen die me energie geven en die energie kosten. Welk type ik ben, welke beroepen bestaan en welke bij mij passen.

Vibeke werd mijn klankbord. Ik keek steeds uit naar onze sessies en ze motiveerde me om kleine stappen te zetten. Zo maakte ik een afspraak met de voorzitter van onze scholengemeenschap om mijn situatie uit te leggen en kon ik een relaxatieworkshop geven aan beginnende leerkrachten. Hun enthousiasme maakte dat de scholengemeenschap besloot om er een vervolg aan te breien.

Vibeke gaf me tools om met de huidige situatie op school aan de slag te gaan, spoorde me aan te gaan sporten, mails te sturen naar andere scholen, me te focussen op wat mijn échte missie was: relaxatielessen. Want dat bleek al gauw zeer duidelijk: relaxatie binnen het onderwijs is mijn ding, mijn passie, mijn missie.

Knopen doorhakken en nieuwe wegen inslaan

Tijdens het loopbaantraject heb ik een zeer belangrijke knoop doorgehakt. Als ik iets wou doen met mijn talent en mijn passie, moest ik uit mijn comfortzone treden en actie ondernemen. Dus heb ik mijn eigen Praktijk Lien Hylebos opgezet.

Ik stapte in een verlofstelsel waarbij ik een dag minder werkte op school. Deze “vrije” dag gebruikte ik om mijn praktijk uit te bouwen. Op woensdagnamiddag en zaterdagvoormiddag begeleidde ik individueel kindjes bij mij thuis. Daarnaast gaf ik workshops, nascholingen en studiedagen voor leerkrachten.

De vele positieve reacties uit mijn naaste omgeving, de hulp uit alle hoeken en zelfs aandacht van de pers, boden me steeds meer kansen tot partnerships en extra initiatieven. Hierdoor werd het al snel duidelijk dat de combinatie school/praktijk te arbeidsintensief werd. Dus besloot ik onlangs om me volledig als zelfstandige te lanceren.

Ik geef nog steeds relaxatielessen aan kinderen van de lagere school, maar de ideeën borrelen en er zijn nog zoveel andere projecten mogelijk. Zo wil ik bijvoorbeeld ‘relaxatiekampjes’ voor kinderen organiseren, een opleiding ‘hartcoherentie’ volgen en naar bedrijven stappen…

Hoe heeft Lien dit traject beleefd?

Het is nu 1,5 jaar geleden dat ik contact opnam met Vibeke. Ik sprak haar aan met een hoofd boordevol vragen en negativiteit. Met het gevoel geen uitweg meer te zien en niet meer te weten wat ik nu eigenlijk wou of wat mijn talenten waren…

Sindsdien lijkt het alsof er een blinddoek wegviel en alles veranderde. Stap voor stap, soms langzaam en dan weer razendsnel, maar altijd precies zodat ik het aan kan. Alsof het hele universum plots meewerkt nu ik eindelijk begrepen heb welk pad voor mij het juiste is.

Welke is de visie van loopbaanbegeleider Vibeke?

Als loopbaancoach fungeer je als klankbord en reik je mensen handige tools aan om concreet na te denken: je moedigt hen aan tot (zelf)onderzoek en eventueel confrontatie, terwijl je ze aan de zijlijn coacht en vooral aanmoedigt om alle opties in kaart te brengen en keuzes te durven maken.

We zouden allemaal om de zoveel jaar eens stil moeten staan bij onze loopbaan en de tijd nemen om deze onder de loep te nemen met vragen als: wat is de rode draad doorheen je verschillende jobs, wat was leuk of minder leuk, wat heb je gemist, en wat wil je zeker meenemen naar de toekomst?

Daarnaast is het ook goed om stil te staan rond wie je zelf bent, hoe je persoonlijkheid is geëvolueerd en in welke mate deze nog steeds overeenstemt met je job. Welke zijn je innerlijke drijfveren en loopbaanankers? En is je werk/privé-balans nog steeds in evenwicht?

Ik heb Lien veel diverse opdrachten gegeven. Enerzijds rond haar persoonlijkheid, maar daarnaast hebben we ook samen de arbeidsmarkt verkend. Lien heeft gewikt en gewogen, we hebben pauzes ingelast en ruimte gegeven aan haar emoties. Lien heeft al het werk gedaan terwijl ik gecoacht en geluisterd heb en vooral in haar passie ben blijven geloven. Met haar concreet plan van aanpak en duidelijke doelen werkt ze nu nog steeds verder aan haar droom.

Inzicht loopbaanbegeleiding: verbind je talent, werk en gezondheid

Stel jij je ook vragen over je job? Wil je meer inzicht in je loopbaan? Breng je talenten in kaart en ontdek jouw potentieel door samen met onze coaches op een objectieve manier je werk onder de loep te nemen.